Ако некому до денес не му било јасно зошто во Македонија вистинските интелектуалци можат да се набројат на прстите на двете раце, нека го прочита „неодржаниот говор“ на Варуфакис во Берлин. Колкумина кај нас смеат да напишат такво нешто?
А ќе му стане појасно и зошто партиите ги држат околу себе на краток поводник оние квази-интелектуални клиенти на кои им нарачуваат што и како да пишуваат, подметнувајќи ни ги како наши интелектуални перјаници. И зошто оние шалабајзери во партиските врхушки не би можеле да срочат ни две реченици како Варуфакис!
Или ако сакате да се држиме до локалната политичка сцена тогаш, на пример, зошто нема никаква реакција на текстот на Геровски за безобразната уцена на Османи? И како тоа онаа клиентела пишува за секакви будалаштини во земјава ама мазно ги прескокнува сите витални прашања за државата, за демократијата, за равојот/реформите итн.?
И кога веќе го спомнав Османи, како никој не реагира на неговото мудрување дека „(…) ќе гниеме внатре од неможноста да циркулира европскиот кислород, еве тоа ни се нуди“. А заради кого не може „да циркулира европскиот кислород“ во Македонија? Заради нас? Ама не заради нив, нели? И вие како сакате подразберете кои се тие „нас“ и „нив“, но и не морате зашто и тоа е одамна јасно кој и како ја спречува таа „циркулација“! Зашто ѕидот помеѓу нас и светот, започнат да се гради пред две децении, токму оваа криминална коалција го доѕида и го извиши на рамништето на оној Северен ѕид од „Играта на тронови“, со што дефинитивно го разграничи ова нивно криминално-коруптивно царство од остатокот од човечката цивилизација.
И нашиот ѕид, долг колку што се границите на државата и доволно висок птица да не прелета, е пропулзивен само на одредени места, онаму каде што сакаат криминалциве: на северо-западната и југо-западната граница. Источната ќе стане таква после усвојувањето на Уставните измени. Другото е – забранета зона. Зашто од таму можат да дојдат „чудни“ идеи за демократијата, критики за состојбите кај нас, непосакувани говори како оној на Варуфакис или нешто од Чомски, Жижек, Гидеон, Асанж и други интелектуалци од таков формат. Подобро ние да се држиме до нашиве селски даскали кои пелтечат сѐ и сешто, сега и нивните „мудрувања“ за политичката криза после изборите, други пак за нашата неминовна пропаст без ЕУ, трети за руските шпиони…
Она пак континуирано крекање за некоја и некаква ЕУ е само парола неопходна за обезбедување меѓународна поддршка. Криминалциве ниту сакале ниту пак имаат намера да го уриваат ѕидот во таа насока. Нив им е добро и вака, сѐ додека течението на европските фондови оди во вистинската насока! И додека можат да ги лажат луѓево овде. А можат, очигледно е. И сакаат, несомнено. Зашто, каде на друго место овие билмези би биле ова што се овде? Тоа што оној Пинокио се силеше дека би заминал од државава се приказни за мали деца. А каде би заминал, и кој би го примил, и што би работел и за што е квалификуван…? За градинар? Можеби, ама таква работа има и овде, нели, само многу подобро платена – повеќе од две илјади евра, месечно!
Затоа, јасно е одамна: ѕидот е за нас. Поточно, за онаа малку умна младина што останала овде и за некои средовечни паметни луѓе кои размислуваат навреме да избегаат. Ние другите сме осудените да ги трпиме овие политикантски улични банди и нивните врхушки, заедно со онаа армија тролови и клиенти. Но ако е така – или особено ако е така – зошто молчиме кога ни се случува ова што ни се случува?
Па зарем навистина Османи, Таравари, Пендаровски… се нешто визави нас? И – што? Ако оној Османи, покрај цитираната глупост, пелтечи и многу други болни нешта („да барате 61 пратеник е најшовинистичката идеја“, дека таквата опција сака да „ги исфрли Албанците и останатите етнички заедници од одлучувањето“, дека „барањето да се тргне балансерот е чиста албанофобија“ за да после воскликне дека се бори да изгради држава и општество „во кое секое дете независно од својата етничка припадност, независно од својата верска припадност, независно дали доаѓа од сиромашно или богато семејство или дали доаѓа од селско или градско подрачје може да успее доколку има амбиции за тоа и е посветено да постигне успех“, итн., итн.), тогаш – што? И зарем стасавме дотаму тие да ни ја осмислуваат демократијата според нивен терк? Па ако оној Пендаровски може да биде само претседел на куќен совет во „Вила Водно“ (ако нешто такво воопшто постои!), другите двајца во политиката не можат да бидат ни вратари во државна институција! Па тие ли ќе ни солат памет?!
Но, покрај „големиот ѕид“, ние имаме проблем и со малиот ѕид, оној соѕидан и се уште надградуван во нашите глави во текот на овие три децении од претходниците на истиве криминогени политикантски структури. Тие ѕидови со години нѐ индоктринираат дека ние немаме друга иднина освен да бидеме дел од тие „структури“, дека оној таканаречен соживот може да го има само со нивните пајташи од другата етничка заедница без оглед на нивните политички, демократски, космополитски… капацитети, дека тоа е еднаш засекогаш даден систем од „меѓународната заедница“ и не може/не смее да се менува итн.
Значи ли тоа дека ние сме венчани со криминалциве? Дека тие вечно ќе ни висат на врат, дека и кај македонскиот етникум но и кај другите етнички заедници нема умни луѓе, дека сега треба дури да избираме и претседател на државата во Парламентот зашто некој шутрак во „меѓународната“ или овде така намислил, и дека тој (квази)претседател треба да ни биде некој Османи?! Господ да чува и да брани!
Или – што? Ќе се крене „меѓународната“ – како за Варуфакис – ќе ни забрани влез во земјите на ЕУ, ќе ни воведе санкции, НАТО ќе не бомбардира без оглед што сме негова членка…? Па вие нормални ли сте, бре?
Па како е можно цела сељачка сдсм (малите букви се… знаете веќе што) да молчи пред еден фолирант како Османи, па и оној „квиско“ како Таравари, како е можно повторно да застанат зад еден градинар од „форматот“ на Пендаровски (па нека е и согласен да биде губитник!?), па зарем не остана ни трошка чест и пристојност во таа партија од некои (сепак) поинакви времиња…? Или толку ги плашат оние „црни листи“ и актуелниве (нео)фашистички мерки ала Германија во однос на Варуфакис? Тоа ли е таа ЕУ демократија што треба да се развива и кај нас?
П.С.
Апропо, ќе напише ли некој нешто и за ова од оние „прогресивни“ клиенти кои толку тртљаа за неофашизмот? Оние универзитетски „даскалчиња“ и асистентчиња, па и оние кафеански пискарала, или се плашат дека Deutchland uber alles и нив ќе им забрани влез во германската империја?
ТЕОДОСИЕВСКИ: За Уметноста 